سالروزسوم حوت، روزنفرین برحامیان منشورننگین عفو جانیان

کارمل بعد ازتکیه زدن بر مسند شاه شجاع مسوولیت قتل عام فعالین سیاسی، افراد متنفذ مذهبی واجتماعی وسایرشهروندان افغان طی مرحلۀ نخست فاجعۀ ثور را به حفیظ الله امین ودرضمن امین را به استخبارات امریکا نسبت داد، تا روسیاهی این دوران را ازچهرۀ حزب خود واتحاد شوروی سابق بزداید. درحالیکه قصاب شناخته شدۀ آن دروران اسدالله سروری رییس اگسا همراه با کارمل دررکاب قوای اشغالگرروس داخل افغانستان گردیده درپست معاونت صدراعظم تقرریافت. کارمل ادعا نمود که به سنت آدم کشی حزب خود ادامه نمیدهد وبه آزادی بیان واجتماعات احترام میگذارد.  تظا هرات سوم حوت مردم کابل به مردم افغانستان وجهان نشان داد که  این ادعا های کارمل همچون حکومتش پوشالی وعوامفریبانه میباشد. بعد از سوم حوت کارمل با سیمای هیولایی اصلی اش داخل صحنه شد.  زندان پل چرخی دوباره مملوازوطندوستان افغانستان  شد. تعداد زندانیان پل چرخی وسایرزندانهای افغانستان تا زمان تعویض ببرک کارمل با نجیب الله علی الرغم اعدامهای دسته جمعی متواترومرگ ومیرزندانیان ، قوس صعودی را میپیمود. دستگاه جهنمی خاد ومضحکۀ که بنام “محکمۀ اختصاصی انقلابی” توسط اشغالگران به تأیید ببرک کارمل وریاست نجیب الله خلق شده بود، موازی با چرخش ساعت فعال بوده هرفرد مشکوک به مخالفت با اشغال یا طرفداری از دموکراسی را چون سایه تعقیب نموده به حبس طویل یااعدام محکوم میکردند.

اکنون که سی سال ازسرکوب خونین قیام سوم حوت میگذرد، مردم افغانستان بخصوص بازمانده گان قربانیان این حماسه خواهان محاکمۀ مسوولین جنایات انجام شده درین رابطه میباشند. بیایید ببینیم آقای کرزی، رییس جمهوری اسلامی افغانستان که بیش از یکصدهزار عسکر خارجی از حکومتش حمایت میکنند، به این خواست مردم چه جوابی دارد؟ ببینیم رهبران تنظیمها که برکرسی های پارلمان تکیه زده اند ودر گذشته میکوشیدند با ادعاهای ی دروغین افتخار سوم حوت را از مردم کابل بدزدند، به این خواست مردم ما چه جوابی داده اند؟  جواب این سوالها را میتوان درین واقعیت جستجو کرد که  ” منشورعفو” مسوولین جنایات جنگی ونقض حقوق بشردرسه دهۀ اخیر افغانستان را برخی ازرهبران تنظیمها با دستان آلوده بخون شان نوشتند وشرکای جرم شان در پارلمان به آن رای مثبت دادند. آقای کرزی این سند ننگین را بعد از مدتی نگهداری بنحوی از آنها توشیح نمود واجازه داد در آستانۀ سی سالگی سوم حوت بصورت دزدانه درجریدۀ رسمی چاپ گردد. این “منشور” خون صدها هزار مردم ملکی افغانستان را به خال هندوی جانیان همه رژیمهای خونخوارسه دهۀ اخیربخشیده  وبنابرین توهین بزرگ به مردم افغانستان تلقی میگردد. نشر شدن این “منشور” ننگین در جریدۀ رسمی شاید باعث دلخوشی موقتی آنانی گردد که دستشان به خون مردم آلوده است. ولی مردم افغانستان وبازمانده گان قربانیان حوادثی چون سرکوب قیام سوم حوت به این منشورارزشی قایل نیستند. عمراین منشور، طولانی تر ازعمرحاکمیت جنایت سالاران نخواهد بود. جا دارد سالگرد قیام سوم حوت را با پافشاری برعدالت وفرستادن نفرین بر حامیان “منشور عفو” تجلیل کنیم.

“کمیتۀ حقوق بشرفارو”