ملیشیه سازی، بازی با زندگیمردم وثبات کشور است!

۲۷ می ۲۰۱۵

تشدید جنگها درشمال افغانستان که معمولأ از وضع امنیتی بهتری برخوردار بود، وتأخیر در دفاع ازین ولایات از جانب نیروهای امنیتی، باعث ایجاد ترس ووحشت در میان برخی ازباشندگان این ولایات وبخصوص افراد با نفوذ وقوماندانهای سابق تنظیمی که طی ۱۵ سال اخیرازجنگ افغانستان سود فراوانی برده اند، گردید. کاربرد شیوه های جنایتکارانهٔ داعشی چون سربریدن اسرای جنگی در بدخشان وپیشروی طالبان تا چند کیلومتری مرکزشهر کندز، در تشدید اضطراب کنونی نزدبرخی دولتمردان ومردم محل نقش مهم دارد. این فضا به برخی فرصت طلبان زمینه داد تا تحت نام (دفاع) از مردم منطقه برای دفاع از خود وجایداد های باد آورده ویا کمک به حفظ قدرت روستایی وکرسی پارلمانی خود، طبل ضرورت ملیشیه سازی را بصدا آوردند .

نخستین چراغ سبزملیشیه سازی را آقای ضیا مسعود، نماینده محمد اشرف غنی در امور “حکومتداری خوب!!” در کندز ضمن مصاحبه با رسانه ها با اظهاراینکه “قوای امنیتی و قوماندان صاحب های جهادی از کندزدفاع میکنند” نشان داد وبا این کار خویش ثابت ساخت که درحکومت فعلی نه کسی مفهوم حکومتداری خوب را میداند ونه به آن متعهد است.  هیأتی که آقای مسعود را همرایی میکردجنگسالاران سابق متعلق به تنظیمها را تمویل ومسلح نمودند تا با طالبان بجگند.  این سیلی محکمی بود که رهبران حکومت فعلی (اشرف غنی وعبدالله) برروی اردو وپولیس کشور حواله کردند. آیا قوای ۳۲۰۰۰۰ نفری کشور توان جنگ در برابرطالبان را که تعداد مجموعی جنگنده هایش به اساس ارقام داخلی وخارجی از ۳۰۰۰۰ تجاوزنمیکند، ندارند؟ البته که نیروهای امنیتی هم مورال قوی دارند وهم شجاعت ومهارت. این رهبران حکومت فعلی وگماشتگان بلند رتبهٔ آنها اند که فاقد قدرت نظارت از تحرکات پاکستان وطالبان، توانایی پیش بینی قدم های متعاقب دشمن وتدوین پالیسی امنیتی پیش گیرنده برای جلوگیری ازحملات دشمن و تقلیل تلفات نیروهای امنیتی افغانستان اند. وقتی پالیسی سازان امنیتی از طریق رسانه ها از حملات دشمن آگاه گردیده و هر بار برای اقدام متقابل به یکی دوهفته تفکرضرورت داشته باشند، وضعیت آنها اسفبار است. درد این پالیسی سازان را نه ملیشیه دوا کرده میتواند ونه جنگسالار!

گزارشگرنیویارک تایمزدر شماره ۲۵ ماه می ۲۰۱۵ از قول عبدل محمدی قوماندان گروپ ۵۰۰ نفری مستقر در شمال وشرق کندز مینویسد: “ امنیت ملی افغانستان برای ما مهمات داد وبرای هر فردگروپم ۲۰۰ دالرمعاش ماهانه”. نیویارک  تایمزدر همان گزارش مینویسد: “ آقای علم، یکی از بزرگترین قوماندانان ملیشیه در منطقه، بخواست حکومت، از تاجکستان آمده تا در دفاع ازشهرسهم بگیرد. آقای علم طی تماس تلفونی از اینکه ملیشیا را بسیج میکند، انکارنموده ګفت که تمام افرادش قبلأ توسط حکومت خلع سلاح شده اند بجز سه بادیگاردش فرد مسلح دیگری ندارد. اما یک مقام سابق امنیتی به نیویارک تایمزگفت که آقای علم هنوزهم یک شبکهٔ ۱۵۰۰ الی ۳۴۰۰ نفری ملیشیا را در آن منطقه کنترول میکند. همین امسال رییس جمهورغنی درجریان صحبت با مشاورین خود ملیشیای قوماندان علم را یک منبع بی امنیتی درکندز خوانده وخواستار خلع سلاح آنها شده بود. اما بعد ازآشکارشدن پیشروی طالبان درکندزبه همان جنگسالار رو آورد”. اسد الله قوماندان دیگر ملیشیا در مصاحبه ۲۶ می ۲۰۱۵ با تلویزیون طلوع ازهمکاری اش با دولت در دفاع ازشهر صحبت کرد. محمدعمروالی کندز  نیز در صحبت با طلوع نیوز  از پالیسی تسلیح جنگسالاران وملیشیه سازی دفاع نموده ونقش آنها را مؤثرخواند.

عطا محمد نور سرپرست ولایت بلخ که با استفاده از کرسی طلایی خویش، یعنی مقام ولایت بلخ ومعاملات خفیه ای که چندی قبل روزنامه آلمانی زبان شپیگل از آن پرده برداشت، میلیاردر شده است،  با آمدن طالبان به شمال موقف ودارایی خویش را درخطر دیده،  تحت شعار دفاع ازشمال دولت مرکزی راهشدار دادکه ازشمال خوب دفاع کند ودرغیرآن والی صاحب به پیشهٔ قدیم خویش یعنی قوماندانی ملیشیهٔ تنظیمی رو خواهد آورد.  هرفردیکه سالهای نودمیلادی را بخاطر دارد میداند که منظورآقای نوراینبود که شخصأ به ملیشیه سازی دست زده واعضای DDR شدهٔ جمعیت اسلامی را دوباره مسلح میسازد. به گزارش نیویارک تایمزشماره ۲۵ ماه می ۲۰۱۵ آقای نور وسیعأ کار ملیشیه سازی ومسلح ساختن تفنگسالاران سابق را شروع کرده است. همین روزنامه از ملیشیه سازی در شمال توسط جنرال دوستم هم خبر میدهد. اینکه چرا معاون اول رئیس جمهور وسرپرست ولایت بلخ ملیشیه سازی میکنند؟ واین اسلحه که توزیع میگردد از کجا شده است؟ سوالهایی ست که باید آقایان غنی وعبدالله ازهمکاران وهم پیمانان خود بکنند وبه مردم افغانستان توضیحات بدهند. بیم آن میرود که بزودی آقای محقق هم ملیشه سازی را شروع کند وبا اختلافات وروابط با کشور های همسایه که این جنگسالاران از دههٔ نود میلادی دارند، بازهم خطربالقوهٔ درگرفتن آتش خانه جنگی، تجاوزبه جان، مال وناموس مردم ملکی وتخریب دارایی های عامه را در ولایات شمال  تشدیدکند.

آیا اجتماع یکهزارنفری در بدخشان که خواستار تشکیل ملیشیای محلی شد، یک حرکت خودجوش مردم عادی بدخشان بود؟ آیا اجتماع کنندگان برعلیه حاکمیت وظلم طالبان در منطقۀ خود قیام کرده بودند؟ ابدأ نه. این زورمندان محلی بودند که میخواستند با سو‌‌استفاده از فضای روانی ایجادشده درحکومت، با اسلحه وپول بیت المال برای شخص خود ووکلای وابسته بخود، پایگاه زورگویی بالای مردم بی پناه محلی بسازند. زمانیکه دولت افغانستان به افراد وابسته به یکی از تنظیمها در ایجاد ملیشیا کمک کند، نا گزیرخواهدشد تا همین امتیاز را به تنظیمها واقوام مخالف آنها هم بدهد، درغیر آن آنها برای اخذ سلاح به طالبان میپیوندند. واگرحکومت به همه گروپهای درخواست دهنده، اسلحه ومعاش دوصددالری بدهد، باید منتظر خانه جنگی در تمام سمت شمال باشد. واضح است که از همچووضعی طالبان نفع خواهندبرد، نه دولت نابسامان مرکزی.

رحمت الله نبیل، رییس عمومی امنیت ملی چند ماه قبل در جریان استیضاح درولسی جرگه، اعتراف نمود که صرف توان کنترول ۴ دروازهٔ شهر کابل را دارد و۲۲ دروازهٔ دیگردر دست گروه های مسلح غیر مسؤل یعنی گروه های ملیشیای مورد پشتیبانی وکلای شورا و مقامهای بلند پایهٔ دولتی میباشد. اینکه حالا آقای نبیل بدست خود وبا مصرف پول بیت المال درشمال کشور به ایجاد موانع دربرابرتأمین امنیت وحاکمیت دولت مرکزی دست میزند، سوال بزرگی را درموردتعهد خودش به دولت مرکزی بوجود می آورد.

بهتر خواهد بود اگرشورای امنیت ملی ومقامهای رهبری ارگانهای امنیتی افغانستان، بعوض توسل به ملیشیه سازی وامضای تفاهمنامۀ استخباراتی باپاکستان، شیوه های کارکرد خود را مورد بازنگری انتقادی قرار دهند. آگاهی خویش از تحرکات دشمن را بالاببرند قدرت پیش بینی قدم های بعدی دشمن را درخود انکشاف دهند وبعوض اینکه منتظرحملهٔ دشمن باشند، به تعرض وتارومار ساختن انها قبل از  حمله دست یازند. خواست مردم مناطق جنگزده همیشه اینست که نیروهای امنیتی قبل از آغاز حمله، راه فرار را بر دشمن ببندند و بدین ترتیب ازحملات بعدی آنها در یک محل دیگرجلو گیری کنند. اگررهبران حکومت، پالیسی سازان امنیتی وجنرالان نیروهای امنیتی توان اینکار ها را ندارند، بهتر است استعفا بدهند. چه مردم افغانستان به اندازهٔ کافی ستم ملیشیه ها وجنگسالاران را کشیده اند ونمیخواهند بار دیگر چشم شان را این سرمه های آزموده کورکند.

 

کمیتۀ حقوق بشرفدراسیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا