روزبین المللی زنان درسایۀ خشونت علیۀ زنان

 

Date: 08 / March 2013

اعلامیه

اگرموقعیت کنونی زنان کشور ما را با وضع آنان در دوران طالبان وحکومت تنظیمی سالهای هفتاد هجری شمسی مقایسه کنیم، متوجه انکشاف مثبت در ساحۀ تعلیم وتربیۀ دختران افغان و توسعۀ حقوق آنها در متن قوانین میشویم. ولی آزادیها وحقوق که درقانون اساسی برای زنان پیشبینی شده اند، تأثیرعملی بسیار محدود دارند. آزادیهای سیاسی زنان درمحدودۀ حلقات نمایشی باقی مانده است. با درنظرداشت ترکیب کنونی قوای سه گانۀ دولت وعقایدسیاسی اپوزسیون رسمی واپوزیسیون مسلح  امیدی برای کاروسیع ودوامدار برای تأمین سهمگیری واقعی زنان در زندگی سیاسی واقتصادی جامعه موجود نیست. حتی همین امکانات مثبت در ساحۀ تعلیم وتربیه وتضمینهای قانون اساسی هم که تحت فشارخارجیها بوجود آمده اند، میتوانند با رفع این فشاراز بین بروند. زنان افغانستان میدانند که بدون انکشاف واقعی اقتصادی واجتماعی وطن شان وکار وسیع توسط دولت، رسانه ها وجامعۀ مدنی برای تغییر ذهنیت مردسالارموجود در جامعۀ ما، تغیرپایداردر وضع زنان دشوار است.

مریم میترا شاعرۀ جوان که محصل پوهنتون کابل میباشد،  آگاهی ونگرانی زن معاصرافغان را درشعر خود چنین زیبا بیان کرده است:

از گامهای نا استوار زمان میترسم

انگاربه گردش هزاره های دورمیروند.

ومن دوباره زیرخاک میروم

وازنگاه مشکوک برادرم

در لای هفت پرده پنهان میشوم

که فکرمیکندباد مذکر است

وگیسوان مرا میبوسد.

همین اکنون، درحال حضورنیروهای خارجی، فرهنگ معافیت از مجازات باعث شده است که مواردکشته شدن زنان، تجاوز به زنان، شکنجۀ زنان و خودسوزی زنان ادامه داشته وخشونت علیۀ زنان اشکال وحشیانه تررا بخود میگیرد. ازجانب دیگرجنگ نیابتی از مادران وخواهران ما هرروزشوهر، پسریا برادرشان را میگیرد. طبق آرقام صلیب سرخ درهرماه  بطوراوسط صدنفر دست وپای خود را درجنگها، بخصوص در انفجارماینهای کنارجاده ازدست میدهند. هرمعیوب خانوادۀ را محکوم به تحمل رنج دایمی میسازد. زن افغان را به سنگ صبور تشبیه کرده اند. اماکاسۀ صبربخشی اززنان را ستم وبی عدالتی لبریزساخته است. خودسوزیها زنگ خطریست که دربسیاری ولایات افغانستان بصدا درآورده شده است. سر انجام جنگ نیابتی ختم میگردد وذهنیت پدرسالاری دربستر تاریخ مدفون خواهد شد. برماست که درآن راستا کاربا برنامه ومستدام کنیم.

(کمیته حقوق بشرفارو)