افغانستان ده سال بعد ازحملۀ قوای ائتلاف

اکتوبر 8 – 2011

هفتم اکتوبرسال 2011 دهمین سالروزنخستین حملات قوای ائتلاف بالای افغانستان تحت سلطۀ دیکتاتوری عقبگرای طالبان بود. حملات ائتلاف با شعارنابودسازی تروریسم وجنگسالاری وکمک به مردم افغانستان در ایجاد یک حاکمیت انتخابی و متکی برحاکمیت قانون آغازیافت. به همین جهت مردم خسته شده ازجنگ دونیم دهه (مقاومت علیه تجاوزروسها ودورۀ جنگهای داخلی تنظیمها وطالبان) برخلاف عنعنۀ شناخته شدۀ خود موجودیت قوای خارجی را مؤقتأ تحمل کردند زیرا فکر میکردند غرب به رهبری امریکا به وعده های خود وفا میکنند.

خوشبینی مردم به وعده های غرب زیاد دوام نکرد. زمانیکه مردم با چشمان حبرت زده ملیشیای ائتلاف شمال را سوار بر تانکها در شهرها وقریه های خویش دیدند، متوجه شدند که غربیها فرشته های نجات نیستند وبا تکیه بر چنین گروه فاسد ومردم ستیزآوردن حاکمیت قانون، عدالت انتقالی، دموکراسی و ترقی نا ممکن میباشد. زمانیکه کوشش نماینده های اقوام درلویه جرگۀ اضطراری برای دادن نقش کلیدی به شاه سابق در ادارۀ انتقالی تحت رهبری سازمان ملل متحد وخروج نیروهای تنظیمی از کابل، توسط زلمی خلیلزاد نمایندۀ فوق العادۀ بوش در افغانستان ناکام ساخته شد، به خوشبینی اولیه به نیات امریکا در افغانستان نقطۀ پایان گذاشته شد.

 

نباید انکارکرد که طی ده سال گذشته پیشرفتهای نسبی در ساحات تعلیم وتربیه، سرکسازی، صحت عامه ومخابرات بوجود آمده است. ازانکشاف در ساحۀ آزادی مطبوعات نام نمیبریم زیرا بیشترین استفاده ازین آزادی توسط جنگسالاران شده ونشریات تلویزیونهای ایشان درخدمت منافع کشورهای همسایه ودرتضاد با منافع مردم افغانستان میباشند. غربیها برنامۀ برای پایان دادن به بیسوادی وفقرمردم افغانستان نداشتند وبرای ساختن زیربنای اقتصادی ، در ساحات که برای فعالیتهای جنگی واقناع افکارعامۀ داخلی خودشان ضروری نبود، کاری انجام ندادند. ازجانب دیگرهمین دو مرض (فقرناشی ازبیکاری وبیسوادی) همرا با فسادوضعف همه جانبه ومزمن ارگانهای دولتی تحت رهبری کرزی به همسایه های تبهکارما (پاکستان وایران) زمینه داد تا کوشش ها برای بازسازی مؤسسات ملی ما درساحات امنیت، اقتصاد، مطبوعات، دموکراسی وغیره را ازطریق استخدام نوکران از میان اتباع افغان وسیعأ تخریب کنند. تبهکاری همسایگان (بخصوص پاکستان) ونبود مقاومت عملی متکی به مردم افغانستان در برابر آن، عامل داخلی کم ثمر بودن مصرف 450 بلیون دالرکمک بین المللی دربازسازی افغانستان میباشد. متأسفانه غربیها دربازسازی ارگانهای امنیتی به توانائی اقتصادی کشورما ونیازهای درازمدت امنیتی افغانستان هیچ توجهی نکرده اند. این وضع، با درنظرداشت توان اقتصادی افغانستان، بقای این ارگانها را بشدت مورد سوال قرار میدهد. در نتیجه امروز، ده سال بعد ازحملۀ ائتلاف به افغانستان مردم ما همچنان ازنبود امنیت، کاروعدم اطمینان به آینده رنج میبرند.

(کمیته حقوق بشرفارو)