قطعنامهٔ کنفرانس
قطعنامهٔ کنفرانس
افغانستان به کدام طرف سوق میشود، دوام نظام فعلی، امارت، سوریه ای شدن یا…؟
هالند، بیست و پنج جولای ۲۰۲۱
به سلسلهٔ کنفرانس های سالانهٔ فدراسیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا (فارو) بتاریخ ۲۵ جولای ۲۰۲۱، بیست ویکمین کنفرانس خود را تحت عنوان” افغانستان به کدام طرف سوق میشود، دوام نظام فعلی، امارت، سوریه ای شدن یا…؟ ” بنا به شیوع مجدد مرض کوید ۱۹ در اروپا بصورت آنلاین برگزارشد. بیش از(۴۵) تن ازهموطنان ما شامل دانشمندان، شخصیتهای مستقل سیاسی ، شعرا و نویسنده گان و نمایندگان سازمانهای افغان های مقیم اروپا وداخل کشور اشتراک داشتند. در گام نخست اشتراک کنندگان و سخنرانها به بحث پیرامون انکشافات اوضاع امنیتی اخیر ، تغییرات در جفرافیای جنگ و عوامل آن پرداختند که بصورت مبسوط در ذیل خلاصه میگردد:
وخامت بیشتر وضع امنیتی افغانستان مایهٔ نگرانی شدید هموطنان در داخل وخارج گردیده است . تسلیم دهی ولسوالی ها توسط دولت به طالبان و تسخیر بعضی مناطق توسط مخالفین باعث وسیع شدن ساحهٔ جغرافیائی حاکمیت نظامی آنان گردید که ظاهراً غیر مترقبه به نظر میرسد ، اما طالبان و حامیان خارجی شان برای این حملات نظامی طی تقریباً دو دههٔ اخیربستر های سیاسی و نظامی لازم را بتدریج اما بگونهٔ استراتیژیک ایجاد کرده بودند. بستر سازی استخباراتی از طریق به خدمت گرفتن افرادی از اقوام مختلف در ولسوالی ها و شهر ها در سرتاسرکشور از یکسو وسرباز گیری نسل جوان از مدارس دینی که منبع تمویل آنها حامیان منطقوی و بین المللي طالبان است از جانب دیگر.
با وصف هشدار های قبلی که قطعنامه کنفرانس های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ فارو هم بخشی از آن بود، دولت افغانستان و حامیان بین المللی اش در محدود ساختن زمینهٔ فعالیت وسیع طالبان وحامیان شان اقدام جدی انجام ندادند و نتیجهٔ این تغافل رامیتوان امرزو در بدتر شدن وضع امنیتی در سرتاسر کشور مشاهده کرد.
طالبان در اطراف ولسوالی ها ، در قریه جات متمرکز بودند ، با کمبود نیروهای دولتی دریک چشم به هم زدن توانستند در جغرافیای نظامی تغییرات ایجاد کنند و ولسوالی های زیادی را ازچنگ دولت در اثر بی کفایتی ، کم کاری و عدم توجه بدست بیاورند ، به گفته شبکه تحلیل گران افغانستان آن مراکز به «سیب های شباهت داشت که با دست میتوان آنرا چید».
مطابق طرح استراتیژیک استخبارات دول حامی طالبان ، تسخیر مراکز این ولسوالی ها برای مرحلهٔ جنگ روانی چند هفتهٔ اخیرکه هدف عمدهٔ آن تضعیف مورال نیرو های امنیتی و دفاعی و وادار ساختن به تسلیمی یا ترک قطعات شان باشد، عمدا به تعویق انداخته شده بود. با تأسف این تاکتیک دقیقاً سنجیده شده وبرخوردار از کمک عناصرنفوذی در دولت(ستون پنجم)، درشرایطی که استخبارات دولت بخواب تابستانی فرو رفته بود، بسیار کارا واقع شد . پیشروی نظامی طالبان برعلاوه اینکه به موفقیت سیاسی نه انجامید ، برعکس دول همسایه ، منطقه و سایر قاره ها را متوجه ساخت که تحریک طالبان میتواند در صورت پیروزی نظامی خطر جدی وبالقوه متوجه آنها باشد. برخی دول منطقه در مورد پیروزی های نظامی اخیر طالبان خوشنود و راضی به نظر می‌رسند ، که به هر حالت تلاش حامیان طالبان برای پیروزی نظامی این گروه، خطر سوریه ای شدن جنگ افغانستان را به دنبال دارد که برای مردم افغانستان بد ترین سناریومیباشد.
اشتراک کنندگان کنفرانس با گفتمان وتحلیل ازاوضاع جاری کشور بر نکات ذیل تأکید نمودند :
در حالیکه تا چند هفتهٔ دیگر حضور نظامیان خارجی در افغانستان خاتمه می یابد، ادامهٔ جنگ کنونی که طالبان برای رسیدن به نظام منطبق به خواستهای ایدئولوژیک شان بدان توسل جسته اند و حامیان طالبان اهداف استراتیژیک شان را به آن وابسته میدانند، برای مردم افغانستان مردود است و کنفرانس آنرا تقبیح میکند. اشتراک کنندگان کنفرانس خواهان آتش بس فوری و بدون قید وشرط توسط طرف های درگیرجنگ کنونی شدند.
· موافقتنامهٔ دوحه میان امریکا و طالبان در مورد آتش بس یا تقلیل خشونت در مقابل نظامیان ومردم افغانستان تطبیق نشد ، برعکس خشنونت در برابر مردم چندین مرتبه افزایش یافت
پاکستان در ظاهر از کمک در مذاکرات حرف میزند اما در عمل برمبنای منافع اشتراتیژیک خود بر آتش این جنگ هیزم می ریزد. یک دنده گی طالبان درمذاکرات و نا دیده گرفتن خواستهای بر حق مردم افغانستان توسط آنها مانع مهم در راه حل سیاسی افغانستان است. دولت افغانستان نیز بنا بر عدم یکپارچگی میان دولتمردان، ضعف مدیریت و عدم تعهد در حلقات بالائی قوای امنیتی – دفاعی ، و فساد درارکان سه گانهٔ نظام قادر به خاتمه دادن به این جنگ نشده است.
آرمان ما یک افغانستان مستقل، آزاد و مردم سالار، متکی بخود ، پیشرفته و غیر وابسته است. ما اشتراک کنندگان کنفرانس اصولاً خواستارصلحی هستیم ، که درآن عدالت اجتماعی و حقوق قربانیان جنگ جنایات ۴۲ سال تآمین شود. متأسفانه وضعیت واقعی افغانستان حالا از چنین صلحی فاصلهٔ زیاد دارد. اما خط سرخ مردم افغانستان که ما اشتراک کنندگان این کنفرانس هم جزء آنها هستیم، تضمین حقوق مدنی و سیاسی باشندگان افغانستان بخصوص زنان وکودکان میباشد.
رهائی۵۶۰۰ زندانی محکوم یا متهم به جرایم سنگین تروریستی که بخشی از آنها جنگجویان خارجی بودند، باعث تشدید خشونت ها گردید. رسانه ها اطلاع میدهند که اکنون طالبان آتش بس سه ماهه با حکومت افغانستان را مشروط به رهائی ۷۰۰۰ زندانی دیگر شان و حذف نامهای رهبران شان طبق تعهدات امریکا از لیست سیاه ملل متحد ساخته اند. کنفرانس با تأکید بر اهمیت دایمی بودن آتش بس، خواستهای فوق طالبان را قبل از وقت میداند. کنفرانس از سازمان ملل متحد می‌خواهد تا برای تآمين امنیت، صلح و آرامش در افغانستان اقدام جدی نموده و با استفاده از صلاحیت های خویش به طرفین مذاکره فشار بیاورد تا پروسه صلح و مذاکرات از حالت بن بست خارج گردد.
وحدت همه اقوام افغانستان صرف از طریق رعایت اصول دیگر پذیری سیاسی ، حقوق مساوی ، برابری ، تضمین رُشد متوازن و شایسته سالاری در تقرر در ارگانهای دولتی تأمین شده میتواند. تجربهٔ بیست سال گذشته نشان داده که سهمیه بندی قومی قدرت ، شیوهٔ ناکام برای تحقق واقعی حقوق اقوام بوده و مانع جدی در راه اسقرار ثبات و قانونیت در کشوراست.
· کنفرانس از نقض حقوق بشری درمناطق که تحت کنترول نظامی طالبان قرار داشته وهم به همین تازه گی ها مناطقی را که زیر نفوذ شان قرار گرفته است ، نگرانی شدید خود را اعلام می‌دارد. ارقام و اطلاعات در ماه جولای حاکی از ۲۷۰۰۰۰ بیجا شدهٔ جدید درین ولسوالی ها که دولت هم توانائی رسیدگی به نیاز های اولیهٔ همهٔ آنها را ندارد، میباشد. آنچه در این ولسوالی ها جریان دارد عبارت ازقطع خدمات ملکی چون صحت ، مکاتب و مدارس ، تلیفن ، سرک….. وغیره که قبلاً از طریق دولت ارائه میشد، خانه نشین شدن زنان در مناطق تحت کنترول طالبان، هتک حرمت به زنان و تطبیق جزا های مردود جسمی بالای آنها، منع حضور زن در محضر عام بدون همرائی محرم شرعی، تخریب دارائی های عامه و سوختاندن تعمیر ها و اسناد ادارات ملکی و بالارفتن سرسام آور قیمت مواد غذایی.
کنفرانس بر نقش تاٍثیرگذار افغانهای مقیم خارج تأکید نمود، فارو میتواند در همکاری و همبستگی با دیگر سازمان‌ها و انجمن ها ، شعرا و نویسنده گان ، هنرمندان و سایر فرهنگیان ، تجار و نخبه گان جامعه برای رسیدن به خواستهای انسانی وعدالتخواهانهء مردم خود به اهرم فشار تبدیل شوند. ایجاد اتحاد و هماهنگی میان نهاد های برون مرزی و همسوئی شان با رسانه های برون مرزی میتواند گام مهمی دیگری برای مؤثریت این تلاشها باشد. کنفرانس از فارو تقاضا نمود تا در بخش هماهنگی فعالیت های مشترک نقش فعال ایفا کند.
اعضای کنفرانس در توافق کامل بریک نکته تآکید نمودند که مردم افغانستان خود حق تعیین سرنوشت خویش را دارند ونگذارند تا کشورهای استعماری ، دولت های منطقه و جنایت کاران ۴ دههٔ اخیر برسرنوشت شان بازی کنند.
قطعنامه هذا برمبنای یاد داشتهای کمیتهٔ تسوید قطعنامه ازنظرات سخنرانان وبحث های اشتراک کنندگان در (۸) مادهٔ فوق ترتیب و بنا بر عدم مواصلت نظر مخالف درمدت معینهء نظر خواهی تصویب گردید.
(ختم)